Աշխարհաքաղաքական տրանսֆորմացիաները արմատական ազդեցություններ են ունենում հասարակական կյանքի շատ ոլորտներում, ինչի առավել ցայտուն դրսևորումները նկատվում են էթնոքաղաքական հակամարտությունների ու դրանց կարգավորման գործընթացների վրա,հատկապես, երբ դրանք համադրվում են տարածաշրջանային լուրջ վերափոխումների հետ։ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունն ու դրա կարգավորման գործընթացն այդ տեսակետից առավել բնորոշ դեպքերից են։ Միջազգային իրավունքի հիմնական սկզբունքների շրջանակներում այդ հակամարտության կարգավորման բնականոն զարգացող գործընթացը Հայաստանում 2018թ. տեղի ունեցած իշխանափոխության հետևանքով հայտնվեց կտրուկ ցնցումների մեջ՝ ենթարկվելով ծայրաստիճան թեժացած Արևմուտք-Ռուսաստան աշխարհաքաղաքական դիմակայության վայրիվերումների տրամաբանությանը։ Մինսկի խմբի համանախագահների անտագոնիստական հարաբերությունների ձևավորումը խափանեց նրանց միջնորդական առաքելությունը, ինչը 2020թ. ադրբեջանաթուրքական ագրեսիայի հետևանքների, Ադրբեջանի չդադարող ագրեսիվ գործողությունների պայմաններում հակամարտության հանգուցալուծման համար թողնում է երկու ելք՝ ինքնորոշման իրավունքի իրացում միջազգային հանրության աջակցությամբ կամ Լեռնային Ղարաբաղի բնակչության ցեղասպանություն։