ՍՈՎՈՐԵԼ. ԳՈՐԾԵԼ. ՀԱՄԱՍՏԵՂԾԵԼ
Ո՞վ է հիշում անցյալը
Ժողովուրդների հավաքական հիշողությունը երբեք չի եղել պարզապես անցյալի նկարագիր։ Այն քաղաքական ռեսուրս է, ինքնության հիմք և ապագայի մասին պատկերացումները ձևավորող առանցքային մեխանիզմ։ Ներկայացվող վերլուծությունը քննում է, թե ինչպես են պետություններն ու հասարակությունները կազմակերպում իրենց հիշողության քաղաքականությունը։ Հատուկ ուշադրություն է դարձվում այն երևույթին, թե ինչպես է Հայաստանում պատմական հիշողության շուրջ պայքարը վերածվել քաղաքական դիրքորոշումների կենտրոնական առանցքի, որը արտացոլում է պետական իշխանության և հասարակության միջև առկա լարումները։ Քննարկվում է, թե ինչպես են պետական մակարդակում «ապամոնտաժվում» նախորդ պատմական նարատիվները և ինչու է պոստմեմորիան (ժառանգական հիշողությունը) կանգնած լրջագույն հակասությունների առջև՝ երիտասարդ սերնդի պարագայում։
