Աշխարհը թևակոխել է միջազգային հարաբերությունների, հակամարտությունների և աշխարհաքաղաքական բուռն զարգացումների նոր և լարված փուլ։ Փորձելով ներգրավվել այլ պետությունների միջև միջազգային հարաբերությունների տարբեր գործընթացներում՝ Թուրքիան ձգտում է համաշխարհային բնույթի ազդեցության։ Մի շարք ներքաղաքական խնդիրներ լուծելուց բացի, միջազգային հարաբերություններում ստանձնելով միջնորդի դերակատարում, Թուրքիան հանդես է գալիս որպես գլոբալ ազդեցության կենտրոն, ինչն իրեն ավելի մեծ ինքնավարություն է տալիս այնպիսի հեգեմոններից, ինչպիսիք են ԱՄՆ-ը և Ռուսաստանը: Բացի միջազգային հարթակներում Թուրքիայի դերն ամրապնդելուց, այս մարտավարությունը հաճախ օգտագործվում է Էրդողանի վարչակազմի և «Արդարություն և զարգացում» կուսակցության (ԱԶԿ) դիրքերը երկրում ամրապնդելու համար։ Միջնորդության ռազմավարությունը ակտիվորեն օգտագործվել և շարունակում է օգտագործվել Միջին Արևելքում, Կենտրոնական Ասիայում, ռուս-ուկրաինական հակամարտության շրջանակներում և Հարավային Կովկասում: Հայաստանի և Արցախի նկատմամբ նույնպես կան նման ռազմավարության դրսևորումներ. վերջիններս հետազոտելն ու հասկանալը անհրաժեշտ են հատկապես հայկական պետությունների ազգային անվտանգության համատեքստում: